ΧΑΙΡΟΙΣ, Ο ΛΟΓΧΕΥΘΕΝΤΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΗΜΙΝ ΑΝΑΖΩΓΡΑΦΗΣΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΧΑΙΡΟΙΣ, Ο ΛΟΓΧΕΥΘΕΝΤΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΗΜΙΝ ΑΝΑΖΩΓΡΑΦΗΣΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

            Μί­α γέν­νη­σι, ἕ­να βά­πτι­σμα, μι­ά μαρ­τυ­ρί­α, ἕ­νας θά­να­τος, μί­α ἀ­νά­στα­σι. «Αἱ μαρ­τυ­ρι­καί προ­πο­ρεύ­ον­ται δυ­νά­μεις», στοὺς ἤ­χους τῆς γεν­νή­σε­ως τοῦ Χρι­στοῦ. «Οἱ ἐν ἀλ­γει­νοῖς νῦν προ­σέρ­χε­σθε θαρ­ρούν­τως». Μί­α γέν­νη­σι. Ἡ γέν­νη­σι τοῦ μάρ­τυ­ρος. Ἕ­νας υἱ­ὸς ἀ­πο­στέλ­λε­ται. Ἕ­νας στρα­τι­ώ­της ἐ­πω­μί­ζε­ται τὴν ἀ­νάγ­κη καὶ κα­τέρ­χε­ται. «Τὶς σὲ δυ­σω­πή­σει Κύ­ρι­ε ὑ­πέρ λα­οῦ ἡ­μαρ­τη­κό­τος καὶ ἀ­πε­γνω­σμέ­νου;» Κα­τέρ­χε­ται ἐν τῷ μαρ­τυ­ρι­κῷ στα­δί­ῳ καὶ ἐν Χρι­στῷ δε­δο­ξα­σμέ­νος γεν­νᾶ­ται. Σφιχ­το­ζω­σμέ­νος δεί­χνει τὰ ὅ­πλα του, πῶς γυ­α­λο­κο­ποῦν θαυ­μα­στὰ στὸ φῶς τῆς δι­και­ο­σύ­νης, ποὺ τὰ στιλ­βώ­νει. Ἕ­να βά­πτι­σμα. Τὸ βά­πτι­σμα τοῦ αἵ­μα­τος. «Τῷ γὰρ ἁ­γί­ῳ μάρ­τυς ἀ­νε­πλά­σθης βα­πτί­σμα­τι καὶ πά­λιν ἐ­πλύ­θης αἵ­μα­τί σου, δι­ὸ ὡς μὲν ἄν­θρω­πος ὑ­πάρ­χεις νε­κρὸς κεί­με­νος, ὡς δὲ Θε­οῦ θέ­σει υἱ­ὸς βλύ­ζεις μύ­ρα πάν­το­τε». 26η Ὀ­κτω­βρί­ου τοῦ Σω­τη­ρί­ου ἔ­τους ἀ­πὸ γεν­νή­σε­ως Χρι­στοῦ 2019. Ἡ ἀ­νάγ­κη βα­ραί­νει τὴν ψυ­χὴ, συν­τρί­βει τὴν ζω­ὴ. Ἡ Ἀ­κο­λου­θί­α μνη­μο­νεύ­ει τὴν ἀν­θρώ­πι­νη ἀ­πο­στα­σί­α παι­δα­γω­γου­μέ­νη. Θε­ο­μη­νί­α. «Ἁ­μαρ­τί­ας ἀ­δελ­φοί ἐκ­φύ­γω­μεν γεν­νώ­σας θά­να­τον πι­κρὸν καὶ σει­σμοὺς βα­ρυ­τά­τους καὶ πλη­γὰς ἀ­νη­κέ­στους καὶ Θε­ὸν με­τα­νοί­ας τρό­ποις ἐ­κμει­λί­ξω­μεν». Πυρ­κα­ϊ­ές, πλημ­μύ­ρες, σει­σμοί, φτώ­χι­α, ἀ­πει­λὲς πο­λέ­μων. « Τὶς σὲ δυ­σω­πή­σει ἀ­γα­θὲ ὑ­πέρ λα­οῦ ἡ­μαρ­τη­κό­τος καὶ ἀ­πε­γνω­σμέ­νου;»   Ὁ μάρ­τυς, «ὡς μέ­γας Κυ­ρί­ου πο­τα­μὸς» δί­δει τὸ λύ­τρον τοῦ αἵ­μα­τός του, νὰ «κα­θα­γι­ά­σῃ τὰ σύμ­παν­τα». «Μέ­γαν εὕ­ρα­το, σὲ ὑ­πέρ­μα­χον ἡ Οἰ­κου­μέ­νη». Βα­πτι­σμέ­νος στὸ αἵ­μα του, «λου­τρὸν λου­σά­με­νος ἅ­γι­ον, ὃ δευ­τέ­ραις οὐ μο­λύ­νε­ται ἁ­μαρ­τη­μά­των προ­σβο­λαῖς», «τὴν ἐ­νέρ­γει­αν τῶν θαυ­μά­των λαμ­βά­νων πα­ρὰ Χρι­στοῦ», σπεύ­δει νὰ πλη­ρώ­σῃ τὴν ἀ­νάγ­κη. Ἕ­νας λα­ὸς ἀ­λύ­τρω­τος κρά­ζει. Ἀ­λύ­τρω­τος ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α του, ἀ­λύ­τρω­τος γι­ὰ τὴν ἱ­στο­ρί­α του. «Δεῦ­ρο, Μάρ­τυς Χρι­στοῦ πρὸς ἡ­μᾶς καὶ ρῦ­σαι κε­κα­κω­μέ­νους τυ­ραν­νι­καῖς ἀ­πει­λαῖς καὶ δει­νῇ μα­νί­ᾳ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως». Μι­ὰ μαρ­τυ­ρί­α. Ὁ λό­γος τοῦ Μάρ­τυ­ρος, μαρ­τυ­ρεῖ τὸ Θε­ὸ Λό­γο.  «Χαί­ροις, ὁ κα­ταρ­γή­σας τὰς ἐ­πι­νοί­ας τῶν πα­ρα­νό­μων, τῇ ἰ­σχύ­ϊ τῇ δο­θεί­σῃ σοι, πα­ρὰ Θε­οῦ». Ἡ Ἀ­λή­θει­α φαλ­κι­δεύ­ε­ται, πα­ρα­χα­ράσ­σε­ται, συ­κο­φαν­τεῖ­ται, βλα­σφη­μεῖ­ται, λη­σμο­νεῖ­ται, βι­ά­ζε­ται, σφα­γι­ά­ζε­ται. Ἀλ­λὰ δὲν ἀ­ναι­ρεῖ­ται. Ἡ Ἀ­λή­θει­α κι ἂν σφα­γι­ά­ζε­ται τὴν ἐν αὐ­τῇ Ζω­ὴ μαρ­τυ­ρεῖ καὶ με­τα­δί­δει. «Λε­λό­γι­σται πα­ρ’ οὐ­δέν, τὸ τῶν τυ­ράν­νων πα­ρὰ σοὶ πρό­σταγ­μα· τὸν τοῦ Θε­οῦ Λό­γον γάρ, πάν­των Ἀ­θλο­φό­ρε προ­έ­κρι­νας». Ἡ ἀ­λή­θει­α καὶ ἡ ζω­ὴ τοῦ Μάρ­τυ­ρος τὴν Ζω­ὴ τῆς σαρ­κω­μέ­νης Ἀ­λή­θει­ας σφό­δρα ἐ­πι­πο­θεῖ κι ἂν εἶ­ναι νὰ τὴν γευ­τῇ ὅ­μοι­α βγαλ­μέ­νη ἀ­πὸ τὸ κα­μί­νι τοῦ θα­νά­του.Ἕ­νας θά­να­τος. Καὶ τὶ θά­να­τος νὰ ‘ναι αὐ­τός; «Ἤ­νοι­ξας τὰς ἀγ­κά­λας καὶ δέ­δε­ξαι τὰς σφα­γὰς τῇ πλευ­ρά σου». «Τὴν ἐν σταυ­ρῷ φρι­κτὴν ἐκ­κέν­τη­σιν σοῦ Δε­σπό­του ζη­λῶν δι­α­κα­ῶς ἐ­βό­ας. Τῷ μώ­λω­πι ἰ­ά­θη­μεν τῷ σῷ Λυ­τρω­τὰ καὶ πό­θῳ σου τὸ πά­θος καὶ τοῦ­το δέ­χο­μαι». Καὶ τώ­ρα; «Αἵ­μα­τι τῷ σῷ στα­ζό­με­νος, τῷ ζω­ο­δό­τῃ Χρι­στῷ, τῷ τὸ αἷ­μα τὸ τί­μι­ον δι­ὰ σὲ κε­νώ­σαν­τι, προ­ση­νέ­χθης Δη­μή­τρι­ε». Τὶ ἄλ­λο μπο­ρεῖ νὰ κου­βα­λᾷ ἕ­νας θά­να­τος ἀ­χώ­ρι­στος ἀ­πὸ τὴ Ζω­ή, ποὺ μαρ­τυ­ρεῖ τὴ Ζωή; Τὶ ἄλ­λο, πα­ρὰ τὸν θά­να­το τοῦ θα­νά­του! Μι­ὰ Ἀ­νά­στα­σι! Μί­α εἶ­ναι ἡ Ἀ­νά­στα­σι! Ὁ θά­να­τος ἀ­πὸ και­ρὸ εἶ­ναι πί­σω. 26 Ὀ­κτω­βρί­ου, τοῦ Ἁ­γί­ου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Δη­μη­τρί­ου τοῦ Μυ­ρο­βλύ­του.  «Πᾶ­σα πνο­ὴ καὶ πᾶ­σα κτί­σις, σὲ δο­ξά­ζει Κύ­ρι­ε, ὅ­τι δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ τὸν θά­να­τον κα­τήρ­γη­σας». Αὐ­τὴ τὴν κα­τάρ­γη­σι τοῦ θα­νά­του κραυ­γα­λέ­α μαρ­τυ­ρεῖ ὁ ζῶν νε­κρὸς Μάρ­τυς. Τὸ πή­λι­νο σκεῦ­ος του κεί­τε­ται ἀν­θρω­πί­νως συν­τε­τριμ­μέ­νο, πλὴν πα­ρα­δό­ξως με­τα­μορ­φού­με­νο σὲ μυ­ρο­χό­η ἀ­να­βλύ­ζου­σα ἐκ τῆς λογ­χο­νύ­κτου πλευ­ρᾶς τὸ ἔ­λε­ος τοῦ Θε­οῦ, τὴν εὐ­λο­γί­α τῶν ἀν­θρώ­πων, τὴν Ζω­ή, τὸν Χρι­στὸ ποὺ ἅ­παξ δι­ὰ παν­τὸς ἐ­νί­κη­σε τὸ θά­να­το στὸ πεί­σμα κά­θε θα­νά­του. «Ὑ­πῆλ­θες Δη­μή­τρι­ε, λαμ­πρῶς Μαρ­τύ­ρων τὸ στά­δι­ον καὶ μύ­ρου τὸ σῶ­μα σου κρήνην ἀ­νέ­δει­ξας». «Ἐν­δυ­σά­με­νος Χρι­στόν», «ἀναζωγραφήσας ἡμῖν τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ» θρι­αμ­βεύ­ει ὁ­λό­λαμ­προς στὴ Ζω­ή, ὁ Ἅ­ϊ Δη­μή­τρης, ὁ Κα­βα­λά­ρης τῆς Μα­κε­δο­νί­ας, τῆς Ἑλ­λά­δος, τῆς μαρ­τυ­ρο­βαμ­μέ­νης καὶ γί­νε­ται «εὐ­σε­βεί­ας ἀ­λεί­πτης». «Ὁ Νέ­στο­ρα καὶ Λοῦ­πον Δη­μή­τρι­ος ἀ­λε­ί­ψας πρὸς ἄ­θλη­σιν πά­σχει ὡς θνη­τὸς καὶ δι­ὰ πά­θους τὸ θνη­τὸν ἀ­φθαρ­σί­ας ἐν­δύ­ει εὐ­πρέ­πει­αν· Σὺ μό­νος εὐ­λο­γη­τὸς ἀ­να­κρά­ζων, Θε­ὸς καὶ ὑ­πε­ρέν­δο­ξος».