ΧΑΙΡΟΙΣ ΜΑΡΤΥΣ ΝΙΚΗΦΟΡΕ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΗ ΜΑΚΑΡΙΕ! Ο ΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠῌ ΕΝ Τῼ ΘΕῼ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΑΥΤῼ!

ΧΑΙΡΟΙΣ ΜΑΡΤΥΣ ΝΙΚΗΦΟΡΕ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΗ ΜΑΚΑΡΙΕ!
 Ο ΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠῌ ΕΝ Τῼ ΘΕῼ ΜΕΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΑΥΤῼ!

                Τὸ σκάν­δα­λο τοῦ Μάρ­τυ­ρος μέ­νει δυ­σερ­μή­νευ­το. Ὁ ἴ­δι­ος ὀ­δυ­νᾶ­ται κα­τὰ ἄ­φα­το τρό­πο καὶ ἡ Χά­ρις, ποὺ τὸν ἐ­νι­σχύ­ει, προ­σφέ­ρει στοὺς ἀν­θρώ­πους τὸ θαῦ­μα, τὴν ἴ­α­σι ἢ ἄλ­λως τὴν ἡ­δο­νὴ τῆς ἀ­παλ­λα­γῆς ἀ­πὸ τὴν ὀ­δύ­νη. Ρεί­θροις τῶν αἱ­μά­των σου σο­φέ, τῶν ὑ­πὲρ Χρι­στοῦ κε­νω­θέν­των, τὴν γῆν ἡ­γί­α­σας. Ἄ­ρα­γε, ὁ ἴ­δι­ος ὁ Μάρ­τυ­ρας, κα­τὰ τὴν ὥ­ρα τοῦ πά­θους του, δὲν προ­σευ­χή­θη­κε στὸν Χρι­στὸ νὰ τὸν ἀ­παλ­λά­ξῃ ἀ­πὸ τὴν ὀ­δύ­νη; Καὶ τί τά­χα, μή­πως ὁ Χρι­στὸς δὲν τὸν εἰ­σή­κου­σε τό­τε, τὴν ὥ­ρα τῆς δι­κῆς του ὀ­δύ­νης, ἐ­νῶ τὸν εἰ­σα­κούει πρε­σβεύ­ον­τα ὑ­πὲρ τῶν ἄλ­λων; Τί δι­α­λε­κτι­κὴ ἀ­κα­τα­νό­η­τη εἶ­ναι αὐ­τή; Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μᾶς πλη­ρο­φο­ρεῖ: ὑ­πὲρ τού­του τρὶς τὸν Κύ­ρι­ον πα­ρε­κά­λε­σα, ἵ­να ἀ­πο­στῇ ἀπ᾽ ἐ­μοῦ καὶ εἴ­ρη­κέ μοι· ἀρ­κεῖ σοι ἡ Χά­ρις μου· ἡ γὰρ δύ­να­μις μου ἐν ἀ­σθε­νεί­ᾳ τε­λει­οῦ­ται. Τὸ μυ­στή­ρι­ο τῆς κοι­νω­νί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που μὲ τὸν Θε­ὸ ὁ­λο­κλη­ρώ­νε­ται μὲ τὸ μέ­τρο τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς ἡ­λι­κί­ας Ἐ­κεί­νου. Δη­λα­δή; Δη­λα­δὴ ὁ ἄν­θρω­πος τό­τε μό­νο ὄν­τως Χρι­στο­ποι­εῖ­ται καὶ Θε­ώ­νε­ται, ὅ­ταν λά­βῃ με­το­χὴ στὰ πα­θή­μα­τα τοῦ Κυ­ρί­ου, στὴν ἡ­λι­κί­α τῶν τοῦ Χρι­στοῦ πα­θη­μά­των. Καὶ ποι­ὰ εἶ­ναι αὐ­τὴ ἡ ἡ­λι­κί­α; Δη­λα­δὴ ποι­ὸς χρό­νος ἢ ποι­ὸ μέ­τρο κα­θι­στᾶ τὸν ἄν­θρω­πο στὴν ἡ­λι­κί­α τῶν πα­θη­μά­των τοῦ Χρι­στοῦ; Πά­θος τί­μι­ον, Μάρ­τυς ὑ­πο­μεί­ναν­τος, θε­ο­μα­κά­ρι­στε, τὴν ἀ­γά­πην ἐ­τή­ρη­σας, τὴν πρὸς τὸν πλη­σί­ον, νό­μου τὸ κε­φά­λαι­ον οὖ­σαν καὶ τῶν Προ­φη­τῶν· ὅ­θεν καὶ μα­κά­ρι­ον τέ­λος εἴ­λη­φας πη­γῇ τῆς ἀ­γά­πης, νῦν ὧ Νι­κη­φό­ρε πα­ρι­στά­με­νος. Ὁ Μάρ­τυς οἰ­κει­ώ­νε­ται μὲ τὸν Χρι­στὸ δι᾽ αὐ­τῆς τῆς ἀ­γά­πης καὶ τῆς συγ­γνώ­μης, τὴν ὁ­ποί­α προ­σέ­φε­ρε ὁ Κύ­ρι­ος, ἡ πη­γὴ τῆς ἀ­γά­πης, στοὺς ἀν­θρώ­πους, τὴν ὥ­ρα τοῦ Πά­θους Του. Τὸ μέ­τρο τῆς ἀ­γά­πης εἶ­ναι ἡ σταυ­ρω­μέ­νη ἀ­γά­πη, πλή­ρης πό­νου, ἀ­με­τα­κί­νη­τη, σι­ω­πῶ­σα καὶ συν­τε­τριμ­μέ­νη, χω­ρὶς δι­και­ώ­μα­τα καὶ προ­ϋ­πο­θέ­σεις, μό­νο ἑ­κου­σί­ως προ­σφε­ρο­μέ­νη. Ὁ Νι­κη­φό­ρος ζη­τοῦ­σε τὴν ἀ­γά­πη τοῦ Σα­πρι­κί­ου. Ὁ Σα­πρί­κι­ος ἔ­χυ­νε τὸ αἷ­μα του καὶ μαρ­τυ­ροῦ­σε γι­ὰ τὸν Χρι­στό, ἀλ­λὰ τὸν Νι­κη­φό­ρο δὲν τὸν συγ­χω­ροῦ­σε, δὲν προ­σέ­φε­ρε τὴν ἀ­γά­πη του στὸν Νι­κη­φό­ρο. Ὁ Σα­πρί­κι­ος εἶ­χε τὴν ἀ­λα­ζο­νεί­α καὶ τὴν ἀ­φέ­λει­α νὰ νο­μί­ζῃ, ὅ­τι μαρ­τυ­ροῦ­σε, δι­ὰ τῆς ἰ­δί­ας του δυ­νά­με­ως. Βε­βαί­ως, ἦ­ταν ἡ Χά­ρις τοῦ Κυ­ρί­ου, ποὺ ἐ­νερ­γοῦ­σε. Ὁ ἴ­δι­ος τὸν Νι­κη­φό­ρο δὲν τὸν συγ­χω­ροῦ­σε. Ὁ Φα­ρι­σαῖ­ος κα­τα­με­τροῦ­σε τὰ ἔρ­γα του ἐ­νώ­πι­ον τοῦ Θε­οῦ. Τὸν τε­λώ­νη τὸν πε­ρι­φρο­νοῦ­σε, δὲν τὸν ἀγαποῦσε καὶ δὲν τὸν συγχωροῦσε. Ἡ γλυ­κυ­τά­τη Πα­να­γί­α μας Μη­τέ­ρα, ἡ τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­α, κά­νον­τας θαυ­μα­στοὺς κύ­κλους μὲ τὴν Ἁ­γί­α Της Ἀ­κο­λου­θί­α ἀ­φή­νει νὰ ἀ­πο­κα­λύ­πτων­ται τὰ μυ­στή­ρι­α τῆς Ἀ­λη­θείας τοῦ Θε­οῦ. 9 Φε­βρου­α­ρί­ου 2020. Κυ­ρι­α­κὴ τοῦ Τε­λώ­νου καὶ τοῦ Φα­ρι­σαί­ου καὶ τοῦ Ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Νι­κη­φό­ρου. Ἔ­δει­ξας πᾶ­σιν ἐμ­φα­νῶς, Ἀ­θλη­τὰ Νι­κη­φό­ρε, ὅ­τι τὸν πλη­σί­ον ὁ μὴ φι­λῶν, οὔ­τε τὸν Δε­σπό­την ἀ­γα­πῆ­σαι δύ­να­ται. Ὁ Σα­πρί­κι­ος, τὸ ἴ­δι­ο καὶ ὁ Φα­ρι­σαῖ­ος, ἔ­χον­τας εἰ­δω­λο­ποι­ή­σει τὸν ἑ­αυ­τό τους, ἀ­φοῦ πρῶ­τα ἐ­ξέ­πε­σαν τῆς ἀ­γά­πης πρὸς τὸν ἀ­δελ­φό, ἐ­ξέ­πε­σαν καὶ τῆς ἀ­γά­πης πρὸς τὸν Θε­ό. Ὁ πτω­χὸς Νι­κη­φό­ρος, ποὺ ἐ­κλι­πα­ροῦ­σε τὴν συγ­γνώ­μη, μα­ζί του καὶ ὁ τε­λώ­νης, κρά­ζον­τας ὁ Θε­ὸς ἰ­λά­σθη­τί μοι τῷ ἁ­μαρ­τω­λῷ, ἀ­πή­λαυ­σαν τῆς Χά­ρι­τος τοῦ Κυ­ρί­ου. Ἀρ­κεῖ σοι ἡ Χά­ρις μου· ἡ γὰρ δύ­να­μίς μου ἐν ἀ­σθε­νεί­ᾳ τε­λει­οῦ­ται. Ἀρ­κεῖ, εἶ­πε ὁ Κύ­ρι­ος στὸν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο. Ἀρ­κεῖ ἡ Χά­ρις τοῦ Κυ­ρί­ου, γι­ὰ νὰ ἐ­νερ­γη­θοῦν τὰ πάν­τα, ἀλ­λὰ καὶ νὰ πα­ρη­γο­ρη­θοῦν τὰ πάν­τα καὶ νὰ ἐ­νι­σχυ­θοῦν τὰ πάν­τα καὶ τί­πο­τα ἄλ­λο δὲν χρει­ά­ζε­ται. Κα­μί­α δύ­να­μις καὶ κα­νέ­να ἀν­θρώ­πι­νο ἔρ­γο. Ἀ­πὸ τὸν ἄν­θρω­πο ὁ Κύ­ρι­ος ζη­τᾶ τὴν καρ­δί­α του, τὴν σταυ­ρω­μέ­νη ἐν Χρι­στῷ ἀ­γά­πη. Ὅ­λα τὰ ἀ­γα­θά, ὡς καὶ ἡ δύ­να­μις τοῦ Μαρ­τυ­ρί­ου, εἶ­ναι ἐκ τοῦ Μό­νου Ἀ­γα­θοῦ. Ἡ Χά­ρις τῆς Ἀ­λη­θι­νῆς Τα­πει­νῆς Ἀ­γά­πης οἰ­κει­ώ­νει τὸν ἁ­μαρ­τω­λὸ τε­λώ­νη μὲ τὸν Μό­νο Δί­και­ο Θε­ό. Ὁ τε­λώ­νης ἔ­γι­νε ἅρ­πα­γας, ἄ­δι­κος, μοι­χός, σπα­ρά­σσον­τας τὴν ἀ­γά­πη. Τώ­ρα χτυ­πᾶ τὸ στῆ­θος του ἐ­νώ­πι­ον τοῦ Κυ­ρί­ου, ἐ­πι­τί­θε­ται ἐ­νάν­τι­α στὴν κε­κα­κω­μέ­νη ἀ­πὸ τὴν ἁ­μαρ­τί­α καρ­δί­α του. Με­τα­νο­εῖ. Ἐ­πι­στρέ­φει στὴν ἀ­γά­πη καὶ ἡ ἐ­πι­στρο­φὴ αὐ­τὴ τὸν φέρ­νει καὶ στὸ ἱ­ε­ρὸ ἐ­νώ­πι­ον τῆς Ἀ­λη­θεί­ας καὶ τῆς θεί­ας γνώ­σε­ως. Γεύ­ε­ται τὴν Χά­ρι. Γνω­ρί­ζει ποι­ὸς εἶ­ναι ὁ ἴ­δι­ος, ὅ­πως καὶ σὲ Ποι­ὸν ἀ­κουμ­πά­ει τὸν ἑ­αυ­τό του: ὁ Θε­ὸς ἰ­λάσθη­τί μοι τῷ ἁ­μαρ­τω­λῷ. Ὁ μα­κά­ρι­ος τε­λώ­νης γί­νε­ται Μάρ­τυ­ρας συ­νει­δή­σε­ως καὶ μαρ­τυ­ρεῖ τὴν ἐν Χρι­στῷ σω­τη­ρί­α. Ἡ Χά­ρις τῆς ἐν Χρι­στῷ Ἀ­γά­πης χα­λυ­βδώ­νει τὸν Μάρ­τυ­ρα τὴν ὥ­ρα τοῦ Μαρ­τυ­ρί­ου. Πράγ­μα­τι θὰ ἀρ­κέ­σῃ μό­νη Αὐ­τὴ νὰ τοῦ γί­νῃ τὰ πάν­τα, ποὺ ἔ­χει ἀ­νάγ­κη καὶ τε­λι­κὰ νὰ τὸν κα­τα­στή­σῃ νι­κη­φό­ρο καὶ εἰς τοὺς αἰῶ­νας προ­σφε­ρό­με­νο. Αὐ­τὴ κα­τέ­στη­σε καὶ τὸν Νι­κη­φό­ρο Ἅ­γι­ο Μάρ­τυ­ρα εἰ­λι­κρι­νῶς ἀ­γα­πή­σαν­τα Σα­πρί­κι­ον τὸν ὁ­μό­δου­λον. Ἐν­τεῦ­θεν καὶ πρὸς τὸν θεῖ­ον ἀ­νε­πτε­ρώ­θη ἔ­ρω­τα, καὶ τὴν ψυ­χὴν τέ­θει­κε, ὑ­πὲρ τῆς εἰς Χρι­στὸν ὁ­μο­λο­γί­ας καὶ πί­στε­ως. Σα­πρί­κι­ος δὲ ἄ­σπον­δον πρὸς Νι­κη­φό­ρον τὸ μῖ­σος κτη­σά­με­νος, ἀρ­νη­τὴς ἐ­δεί­χθη καὶ τοῦ Δε­σπό­του Χρι­στοῦ.